"Trzynastka na karku" - Katarzyna Majgier

Od dawna chciałam przeczytać tę książkę. Dookoła słyszałam że jest świetna i... nie rozczarowałam się! Książka rzeczywiście jest superowa, ale tylko dla nastolatek. Dorosłym wydałaby się pewnie nieciekawa i przesadzona, a młodsi mało co by zrozumieli.

 A ja ją zrozumiałam i wczułam się w nią tak, jakbym była w świecie przedstawionym w książce, chociaż zwykle gdy czytam książki typu "pamiętnikowego" mam wrażenie jak bym czytała o sobie! A tu bum! Zupełnie inna bohaterka niż w poprzednich takich książkach.

 Wszystko zaczyna się od Świąt Bożego Narodzenia, podczas których bohaterka - Ania Szuch dostaje w prezencie pod choinkę pamiętnik i zaczyna pisać. Jest w 6 klasie i ma 12 lat (tak jak ja :D )

Ania ma 3 przyjaciółki - (Wero)Nikę, Paulę i Blondi, chociaż Ania najbardziej jest zżyta z Niką, którą poznała jako pierwszą.
Główna bohaterka to jak już wspominałam - Ania Szuch. Jest przeciętną nastolatką, która po raz setny przeczytała "dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi" i jej rodzice uważają ją za dziecinną, niepoważną i nieodpowiedzialną. Nadal nie mogę się nadziwić jakim cudem ona z nimi wytrzymuje?!
Weronika - Zwana Niką od dzieciństwa, jest najładniejsza z całej paczki, a mimo to ma straszne kompleksy.
Paula - ma glany z osiemnastoma dziurkami jak mól książkowy z targów, jest do szaleństwa zakochana w Severusie Snape'ie i tworzy opowiadania o Hogwarcie, w których główna bohaterka jest do niej łudząco podobna nie licząc tego, że jest super odważna i śmiała, Harry Potter albo Draco Malfoy ciągle się w niej zakochują, a Snape ją wyraźnie faworyzuje.
Blondi - Nie mam pojęcia jak ma na imię. Ma Brata Shreka i siostrę - Laskę. Też nie mam pojęcia jak oni mają na imię. Za to Blondi ma dużo, a nawet za dużo luzu. Jest jak dziewczyna z okładki, piękna i w ogóle. Ma dużo chłopaków i "gdyby w szkołach uczono radzenia sobie w życiu, Blondi wygrywałaby olimpiady przedmiotowe na poziomie liceum."
Wszystkie chodzą do tej samej klasy i mieszkają w tej samej klatce w bloku znajdującym się w Nowej Hucie.

I wszystkie przeżywają romanse, dramaty i inne "nastolatkowe" sprawy. I bardzo lubią wynosić śmieci... ale będę zła i nie powiem wam czemu. Hihihihi. Ale w zamian napiszę wam, że właśnie dzięki tej książce chcę zacząć pisać pamiętnik. Ale teraz tak na poważnie, bo wcześniejsze kończyły się na kilku dniach. A "Mikołaja" już poprosiłam o pamiętnik pod choinkę, bo Anka też właśnie  w tym wieku zaczynała pisać.

 A wracając do książki - według mnie jest ciekawa, lekka i naprawdę łatwo się ją czyta, ponieważ ma ona 360 stron, które przeczytałam od deski do deski w jeden dzień, zaraz  po targach książek. Jest napisana prosto, ale akcja jest trochę skomplikowana. Chyba że jest się 12 lub13-latką. Więc książkę oceniam na 99.9%. A ten 00.1% zapodział się w tym że książka jest krótka. Na szczęście jest jeszcze kontynuacja! hurra! Będę miała co czytać.

hmm... tak patrzę i myślę że trochę się rozpisałam. Więc już kończę. Do zobaczenia w następnym wpisie!

P.S. Dziękuję Oliwi z "kącika naszych książek" za pokazanie mi tej książki! Bez ciebie, Oliwciu, nigdy bym jej nie przeczytała! :D

Autor: Katarzyna Majgier

Projekt Okładki i ilustracje:Monika Kanios

Wydawnictwo: Akapit Press

Oprawa: Miękka

  360 stron