"Walizka Pani Sinclair" Louise Walters

Dzisiaj chciałbym wam przedstawić opowieść o walizce. Tak, dobrze przeczytaliście -  o walizce. A właściwie o właścicielce owej walizki i jej wnuczce.

Wspomniana, a jednocześnie tytułowa walizka była ..."[... ]płaska i niewielka, szeroka na pół metra, głęboka na dwadzieścia centymetrów wysokości. Była rdzawobrązowego koloru, miała ciemnobrązową bakelitową rączkę, dwa małe zamki i kluczyk, jakby do zabawy. W środku była wyłożona białym papierem w kratkę i posiadała specjalne miejsce, w którym można było wkleić nalepkę z nazwiskiem właściciela. Dorothy napisała więc "Pani D. Sinclair" dużymi, zakręconymi literami. Polizała nalepkę i przykleiła ją wewnątrz walizki". [...] "Walizka stała się jej nowym sekretnym miejscem, jej królestwem - tajnym, osobistym, nienaruszalnym."

I po wielu latach wyżej opisana trafia w ręce Roberty - wnuczki Dorothy, która zaciekawiona listem znalezionym w starej książce i adresowanym do jej babci, postanawia wyjaśnić tajemnicę, jaka wiąże się z jej rodziną.
Akcja w książce przeplata przeszłość z teraźniejszością. Poznając losy Dorothy z lat 40. - jej młodość, nieudane małżeństwo z Albertem i spotkanie z dowódcą polskiego dywizjonu - Janem Pietrykowskim, chwilę potem jesteśmy w czasach obecnych razem z Robertą. Ale kim ona właściwie jest? Pracuje w antykwariacie - przygotowuje m.in stare książki do ponownej sprzedażny. Uwielbia zbierać listy, pocztówki i przeróżne rzeczy znalezione w przyniesionych przez klientów książkach. Dla kogoś te rzeczy, zapisane na nich słowa, były kiedyś bardzo ważne, a teraz porzucone i zapomniane  trafiają w ręce Roberty, która przechowuje je w szufladzie. Jednak listu swojego dziadka, którego osobiście nie miała szansy poznać, nie odkłada razem z innymi. Jest zbyt intrygujący, a przede wszystkim dotyczy jej rodziny.

Tutaj skończę. Zdradziłam wam bardzo niewiele, ale tylko dlatego, że nie warto. Bo jeśli napisałabym wam co dzieje się dalej, ta opowieść po prostu straciłaby smak bo "Walizka Pani Sinclair" jest też historią, którą czyta się z wielką przyjemnością. Zwłaszcza teraz w te smutne listopadowe popołudnia i wieczory, warto zatopić się w historii, która ukazuje ludzkie losy utkane z połączenia zdawałoby się nieistotnych drobiazgów, podejmowanych decyzji, zaniechań i zbiegów okoliczności. Ale w tym wszystkim i tak najważniejsi są ludzie, ich uczucia i miłość, którą wzajemnie się obdarzają.

Autor: Louise Walters

Tłumaczenie: Piotr Kuś

Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Liczba stron: 348

Wydawnictwo: Zysk i s-ka